به گزارش خبرگزاری حوزه، جمعی از اعضای گروه تاریخ مؤسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی (ره) به توئیت حجت الاسلام رسول جعفریان پاسخ دادند که متن این پاسخ بدین شرح است:

هو المحبوب

آقای رسول جعفریان، در توئیتی، در واکنش به درگذشت آیت الله مصباح یزدی نوشت: «آیت الله مصباح ـ که حق استادی بر بنده داشت ـ به رحمت خدا رفت. از چهل و چند سالگی دغدغه اش شریعتی و بعدها سروش بود؛ شگفت آن که خودش فیلسوف بود، یعنی به تفسیری از دین باور داشت که بسیاری از علمای اسلامی، آن را انحراف از نوع بدخیم آن می دانستند و دغدغه آن را داشتند چه راه حلی دارد؟»

در خصوص سخن فوق، نکاتی شایان تذکار به ایشان است:

جناب آقای جعفریان! آیت الله مصباح «رضوان الله تعالی علیه»، فقیه، مفسر، فیلسوف و معلم اخلاق بود و تفسیرش از دین، بر پایه های یادشده استوار بود؛ لذا هم فقها از منزلت علمی او تجلیل کردند و هم مفسران و هم فیلسوفان و عالمان اخلاق. آنچه علما با آن مخالفند تفاسیر به ظاهر فلسفی و عقلانی - اما غیر مبتنی بر نقل و وحی - از دین است.

جای بسی تأسف است که مجاهدتهای علمی شخصیتی همچون آن فقید سعید در برخورد با دو فرد یادشده منحصر می شود! و نیز نسبت به جایگاه فلسفه در میان حوزویان، هنوز گویا برخی در عصر نجس انگاری یک فرد  - به جهت اینکه پدرش فلسفه تدریس می کرده _ به سر می برند!

بر اساس دیدگاه مرحوم آیت الله مصباح، عدم ابتناء بر مبانی عقلی و نقلی، تذبذب و تزلزل در نتایج و دستاوردهای علمی را به دنبال دارد.  

از جناب آقای جعفریان می پرسیم: آیا آنچه در مواضع شما _ به ویژه اخیرا _  دیده می شود حکایت از نوعی تذبذب فکری و علمی ندارد؟ روزی براساس منابع، تاریخ اسلام می نویسید؛ و روزی دگر، تاریخ صدر اسلام را از یک دوره، قصه می انگارید! یک روز تطبیق کنندگان تاریخ صدر اسلام با دوران معاصر را متهم به استفاده سیاسی از تاریخ می کنید، و روزی دگر، جنگ های دفاعی ایران در برابر روس در عصر فتحعلی شاه که با حمایت علمای عصر انجام شد_ بر خلاف دیدگاه پیشین خودتان_ آن را حرکتی با تحریک عوام می شمارید! یک روز آیت الله مصباح «رضوان الله تعالی علیه» را با مقاله «مصباح کیست؟» می ستایید، اما پس از رحلتش، در متنی دور از انصاف، در باره اش به داوری می نشینید! آیا فکر نمی کنید مواضعی اینچنین، اعتماد بر دیگر دیدگاههای شما را به چالش می کشد؟

مرحوم آیت الله مصباح «رضوان الله تعالی علیه» می فرمود: اگر مبانی اندیشه اسلامی انسان سست باشد، مبتلا به بی ثباتی علمی، معرفتی و اخلاقی می شود. بد نیست تا دیر نشده سری به فقه، تفسیر، حدیث، فلسفه، کلام و اخلاق اسلامی بزنید تا شاید به نادرستی مسیری که چندی است آغاز کرده اید واقف شوید. آنچه گفته شد را به حساب  نصیحت و دلسوزی بگذارید. حیف است با سابقه خدمات به عرصه تاریخ اسلام و اهل بیت ع و تشیع، در دام و مسیر مشتی کژاندیش افتاده و همراه و در مسیرشان گام نهید.

گفتنی است، حجت الاسلام والمسلمین رسول جعفریان در توئیتی آورده بود:

آیت الله مصباح ـ که حق استادی بر بنده داشت ـ برحمت خدا رفت. از چهل و چند سالگی دغدغه اش شریعتی و بعدها سروش بود؛ شگفت آن که خودش فیلسوف بود، یعنی به تفسیری از دین باور داشت که بسیاری از علمای اسلامی، آن را انحراف از نوع بدخیم آن می دانستند و دغدغه آن را داشتند. چه راه حلی دارد؟